Geen beleggingstips voor 2015 in dit artikel. Wel een poging om enkele trends te signaleren die volgend jaar actueel zullen zijn. Columnist Errol Keyner vreest vooral plannen van de overheid om vermogens zwaarder te belasten.
Het begint traditie te worden. Ook in december 2014 zal ik aandelenbeleggers teleurstellen die op zoek zijn naar gouden aan- en verkooptips voor het volgende jaar. De felbegeerde glazen bol is momenteel in gebruik bij vele analisten en marktkenners.
Ik moet het dus doen met een terugblik en daaruit proberen een rode draad te destilleren. Daarbij zie ik voor de Nederlandse belegger twee macrotrends.
Overheid kijkt begerig naar vermogen
De eerste komt voort uit het streven de overheidsfinanciën onder controle te krijgen. Zolang de Nederlandse overheid er niet in slaagt haar uitgavengroei te beperken – laat staan de uitgaven te verminderen – neemt het overheidstekort toe, tenzij de belastinginkomsten sterk toenemen en/of de economie stevig groeit.
Nu het tekort onder de 3%-norm moet blijven en van serieuze economische groei voorlopig geen sprake is, resteert de overheid weinig anders dan meer belastingen te heffen. Omdat het verhogen van loonbelasting – ook electoraal – averechts uitpakt (duurdere arbeid leidt tot hogere werkeloosheid, minder export), willen steeds meer politici vermogens zwaarder belasten.
De groep vermogende particulieren is een easy target, weinig weerbaar zonder hoge sympathiefactor: een minderheid met (zeer) brede schouders en veelal nog bejaard ook.
Centrale banken vechten vóór in plaats van tegen inflatie
De tweede trend heeft deels dezelfde oorsprong. Overheidsfinanciën zijn niet alleen problematisch door tekorten maar vanwege de hoogte van de staatsschuld. Misschien lijkt die in Nederland wel mee te vallen, maar dat geldt beslist niet voor landen als Italië of Japan. En ook niet voor de Verenigde Staten, wanneer de lange termijn zorgverplichtingen worden mee gecalculeerd.
Eigenlijk zitten de meeste Europese landen klem qua schulden, gezien de marginale economische groei en overheidstekorten.
Om de groeiende schuldenberg het hoofd te bieden, is inflatie een machtig (en bewezen) medicijn voor schuldenaars. En verschrikkelijk voor schuldeisers. Momenteel is er echter nauwelijks sprake van inflatie en vreest men juist voor deflatie, die economische groei zou tegenhouden. Dus gebeurt het ondenkbare: centrale banken doen hun uiterste best om inflatie te stimuleren in plaats van te bevechten. Formeel om deflatie te vermijden, maar stiekem om onhoudbare staatsschulden weg te inflateren.
Aandelen en emigratie
Hoge en langdurige inflatie is dodelijk voor obligaties met een lange looptijd. Heel pijnlijk, als je beseft dat obligaties nu nauwelijks rente bieden.
Aandelen van bedrijven die gemakkelijk hun prijzen kunnen verhogen om de gestegen kosten te compenseren, zullen nog het best weerstand kunnen bieden tegen het inflatiemonster. Een opportunistische belegger zal wellicht kiezen om cash te gaan ondanks de lage rentevergoeding, om zo snel te kunnen profiteren van koopjes die zich voordoen bij een beursmalaise.
Maatregelen tegen hogere vermogensbelasting liggen voor de hand: emigratie en hevig potverteren. Of dramatisch beleggen.
Oeps! We konden je formulier niet vinden.
Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl